Zabieg polega na usunięciu płynu z przestrzeni ucha środkowego oraz założeniu drenów wentylacyjnych w błony bębenkowe. W przypadku stwierdzenia przerostu migdałka gardłowego jednoczasowo wykonywana jest adenotomia. Dreny wypadają zwykle samoistnie i rzadko istnieje potrzeba usuwania ich z błony bębenkowej. Słuch poprawia się natychmiast po zabiegu. Nie zabrania się korzystania z kąpieli, niewskazane jest natomiast zamaczanie głowy czy nurkowanie. Zalecana jest okresowa kontrola drożności drenów po zabiegu. Wskazaniem do tympanostomii jest przewlekłe wysiękowe zapalenie ucha środkowego oraz ostre nawracające zapalenie ucha środkowego.
Przewlekłe wysiękowe zapalenie ucha środkowego polega na długotrwałym zaleganiu płynu w jamie bębenkowej, co powodować może niedosłuch przewodzeniowy, nawracające zapalenie ucha oraz powstawanie wtórnych zmian na błonach bębenkowych tzw. kieszonek retrakcyjnych. Nie leczona choroba może doprowadzić do powstawania zrostów w obrębie ucha środkowego, a w efekcie do trwałego i trudnego do leczenia operacyjnego niedosłuchu. Jako przyczynę gromadzenia się płynu przyjmuje się nieprawidłowe funkcjonowanie trąbki słuchowej. Choroba jest charakterystyczna dla wieku dziecięcego, kiedy często dochodzi do infekcji górnych dróg oddechowych oraz przerostu migdałka gardłowego, który uciskając na trąbki sprzyja powstawaniu patologii. Czasami jednak występuje również u osób dorosłych. Wskazaniem do leczenia jest przewlekły charakter choroby, stwierdzenie niedosłuchu utrudniającego komunikację i rozwój, nawracające ostre zapalenie ucha, wtórne zmiany na błonie bębenkowej (zrosty, kieszonki retrakcyjne).
tekst przygotował Dr n.med. Józef Mierzwiński na podstawie Otorynolaryngologia Dziecięca , Red D. Gryczyńska alfa-medica-press Bielsko-Biała 2007
Operacja odstających uszu
Operacja odstających uszu polega na odtworzeniu prawidłowego kształtu małżowin usznych przez rekonstrukcję rzeźby bocznej powierzchni małżowiny. Zwykle za odstawanie małżowin odpowiedzialny jest brak tzw. grobelki - jednego z głównych załamków bocznej powierzchni małżowiny. Korekcja odstających uszu polega na wymodelowaniu chrząstki małżowiny poprzez jej nacięcie, ścieńczenie lub usunięcie, a następnie na jej zeszyciu, tak aby powstała grobelka i prawidłowa rzeźba ucha zewnętrznego. Korekcja odstających uszu wykonywana jest tzw. techniką szwów materacowych (wg. Mustarde). Metoda ta jest bardzo skuteczna, daje dobre i długotrwałe wyniki. Po zabiegu pacjent powinien nosić opatrunek uciskowy na małżowiny uszne przez 8-10 dni. Następnie zalecane jest spanie przez 14 dni z opaską na uszach celem ochrony małżowin przed przypadkowym urazem w czasie snu i odgięciem uszu ku przodowi.
tekst przygotował Dr n.med. Józef Mierzwiński na podstawie Otolaryngology Ed. Ballenger 1992
Pacjenci kwalifikowani są do leczenia na podstawie badania lekarskiego oraz dodatkowych badań – tomografii komputerowej i badania endoskopowego. Obecnie FESS stanowi jedną z głównych metod leczenia przewlekłego zapalenia zatok przynosowych (PZZP). Jest ona oparta na całkowicie odmiennym założeniu niż dotychczas stosowane radykalne metody leczenia PZZP. Obserwacje kliniczne wykazały, że rozwinięcie się procesu zapalnego w obrębie zatoki szczękowej lub czołowej jest z reguły następstwem upośledzenia ich wentylacji i drenażu. Mimo że objawy chorobowe wskazują na stan zapalny toczący się w dużych zatokach, bezpośrednia przyczyna odpowiedzialna za ten proces znajduje się w przewodzie nosowym środkowym w obrębie tzw. kompleksu ujściowo-przewodowego. Te struktury anatomiczne warunkują prawidłowe upowietrznienie zatok oraz sprawność mechanizmu śluzowo-rzęskowego. Podstawowym celem czynnościowej mikrochirurgii wewnątrznosowej zatok przynosowych jest przywrócenie ich wentylacji i drenażu. Istota zabiegu FESS polega na bardzo ograniczonej interwencji chirurgicznej w obrębie bocznej ściany jamy nosa, w wyniku której powinna zostać usunięta przyczyna odpowiedzialna za powstały proces zapalny. Celem zabiegu chirurgicznego jest również wytworzenie trwałego połączenia między jamami nosa a zatokami w miejscu ich naturalnych ujść. Leczenie ma charakter przyczynowy. W czasie zabiegu dąży się do możliwie oszczędnego usuwania zmienionej chorobowo błony śluzowej z jam zatok, naturalnych przejść do jam nosa oraz z rejonu kompleksu ujściowo-przewodowego. W wyniku takiego postępowania zostają stworzone warunki do regeneracji zmienionej zapalnie błony śluzowej, a w konsekwencji do przywrócenia transportu śluzowo-rzęskowego. Czynnościowa mikrochirurgia endoskopowa przewlekłego zapalenia zatok stała się techniką operacyjną z wyboru i w zasadzie pozwala w większości przypadków zastąpić klasyczne techniki operacyjne z dostępu zewnętrznego. Pozwala na interwencję chirurgiczną w jamach zatok przynosowych w początkowym okresie trwania procesu zapalnego. Jest ograniczona wyłącznie do miejsca chorobowo zmienionego i umożliwia wczesne leczenie przyczynowe. Korzyści wynikające z zastosowania mikrochirurgii wewnątrznosowej zatok przynosowych to:
bezpieczne usunięcie ogniska chorobowego przeprowadzone bezpośrednio pod kontrolą wzroku
możliwość pozostawienia w obrębie operowanej błony śluzowej ograniczonych ognisk zmienionych chorobowo, które w następstwie przywrócenia warunków fizjologicznych w zatoce ulegną samoistnej regeneracji
możliwość zachowania nienaruszonych struktur anatomicznych, które nie są objęte procesem chorobowym
uniknięcie zewnętrznych cięć skóry i błony śluzowej
krótki czas hospitalizacji chorego.
Zabiegi endoskopowe przeprowadzane są całkowicie wewnątrznosowo i w znieczuleniu ogólnym. Po zabiegu zakładany jest opatrunek do obu jam nosa na dwie doby, lub opatrunek wchłanialny. W tym czasie może występować zwiększony katar oraz zaburzenia w odczuwaniu zapachów i utrudnione oddychanie.
tekst przygotował Dr n.med. Krzysztof Dalke na podstawie European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2007
Konchoplastyki
Jest to zabieg zmniejszający nieprawidłowo powiększone małżowiny nosa. Zmiana tak dotyczy głównie małżowiny nosowej środkowej i dolnej. Przerost małżowiny środkowej wpływa na drenaż i wentylację zatok przynosowych, druga z kolei warunkuje objętość powietrza przepływającego przez jamę nosa. Stosujemy wiele technik operacyjnych zmniejszających powiększone małżowiny nosa. Jedną z nich stosowaną przez nas jest radiochirurgia (termoablacja bipolarna aparatem Celon), polegający na koagulacji niskotemperaturowej, falami wysokiej częstotliwości o precyzyjnie ustalanym zakresie. Zabieg konchoplastyki przeprowadzany jest razem z plastyką przegrody nosa. Jako oddzielny zabieg jest wykonywany najczęściej w znieczuleniu miejscowym. Trwa on około 15 minut. Nie ma potrzeby hospitalizacji. Pacjent wraca do domu i normalnego funkcjonowania tego samego dnia.
Małoinwazyjne leczenie chrapania metodą Celon
Normal 0 21 false false false PL X-NONE X-NONE MicrosoftInternetExplorer4
W leczeniu łagodnego chrapania i bezdechu sennego o niewielkim nasileniu znajduje obecnie zastosowanie metoda termoterapii bipolarnej (Celon). Jest to prosty, małoinwazyjny i bezkrwawy zabieg wykonywany ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym. Dzięki użyciu bipolarnej elektrody uzyskuje się unikalny efekt termoablacji niskotemperaturowej (około 70 - 80° C) prądami wysokiej częstotliwości. Wskazaniami do użycia metody Celon są: nadmiernie wiotkie i wydłużone podniebienie miękkie, przerost migdałków podniebiennych, przerost nasady języka, przerost małżowin nosowych. Operację wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, wprowadzając kilkakrotnie w podniebienie specjalną elektrodę. Cały zabieg trwa około 15 minut. Proces gojenia jest zakończony po 3 miesiącach. Czasami po tym czasie potrzebne jest powtórzenie zabiegu dla uzyskania optymalnego efektu. Aby leczenie chrapania było skuteczniejsze, w niektórych przypadkach metodę Celon uzupełniamy o plastykę podniebienia polegającą na usunięciu nadmiaru błony śluzowej z łuku podniebienno-gardłowego oraz skróceniu języczka.
tekst przygotował Dr n.med. Krzysztof Dalke na podstawie Celon(R) radiofrequency thermo-ablative palatoplasty for snoring - a pilot study T Tatla; G Sandhu; C B Croft; B Kotecha The Journal of Laryngology and Otology; Oct 2003; 117, 10
Example of Category Blog layout (FAQs/General category)
