postheadericon Rekonstrukcja błony bębenkowej

 

Zabieg wykonuje się u pacjentów z perforacją błony bębenkowej i zwykle jest to jedyna szansa skutecznego wyleczenia choroby. Samoistne wygojenie błony zdarza się rzadko i najczęściej w przypadku perforacji pourazowych.

Leczenie ma na celu: zamknięcie ubytku błony bębenkowej, ochronę ucha przed infekcjami oraz poprawę słuchu.

W zależności od wielkości i miejsca perforacji stosuje się różne rodzaje cięcia i dostępu do ucha. W przypadku perforacji małych i położonych z tyłu stosuje się dostęp przez przewód słuchowy (tzw. dostęp wewnątrzprzewodowy) , a do rekonstrukcji błony bębenkowej używamy ochrzęstną ze skrawka małżowiny. Nie ma wówczas praktycznie widocznych śladów po cięciach chirurgicznych.

U pacjentów u których występują okresowe wycieki z ucha oraz z większymi perforacjami stosujemy dostęp zauszny. Cięcie przeprowadza się 1-2 cm do tyłu od małżowiny usznej. Materiałem do rekonstrukcji błony jest wówczas powięź mięśnia skroniowego, który podkłada się pod uszkodzoną błonę bębenkową. Po wygojeniu blizna jest również mało widoczna.

Zabieg udaje się u ok. 90 % pacjentów. Mogą oni wówczas bez ograniczeń korzystać ze sportów wodnych.

W przypadku pourazowych perforacji błony najlepiej jest rekonstrukcji dokonać w ciągu 24 godzin po urazie. Możliwe jest wówczas odprowadzenie uszkodzonych fragmentów błony i jest to wówczas drobny zabieg umożliwiającym szybki powrót do pełnego zdrowia. Po 24 -48 godzinach uszkodzone fragmenty błony kurczą się ich odprowadzenie nie jest wówczas możliwe. W tym przypadku czekamy na samoistne wygojenie. Jeśli wygojenie nie nastąpi wówczas należy wykonać rekonstrukcję z użyciem powięzi lub ochrzęstnej.

Zabieg zwykle wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym W przypadku małych perforacji i dostępu wewnątrzprzewodowego możliwe jest znieczulenie miejscowe.

Pełne wygojenie błony następuje po 6 tygodniach i wówczas wykonujemy badanie słuchu